म जब आमाको कोखमा हुदा मलाई छोरी भनेरे आमाकै कोखमा मार्ने प्रयास गरिन्छ । केही गरि भग्यले यो धर्तिमा पैतला राखेको छु। भने घरमा छोरी भनेर घृणा तिरस्कृतित हुन्छु। किन भने म नारी हु।
यो सब समस्या पार गर्दै म युवती हुन्छु । अनि समाजले हेर्ने गिद्धी नजरज को सिकार हुनपुग्छु। किन भने म नारी हु।
त्यस पछि मेरो बिवाह हुन्छ । अनि एउटा घरमा जहाँ म कसैलाई चिन्दिन । मेरो श्रीमान जो संग बिहेहुनु भन्दा अगाडि उसको स्वभाव उसको बानी बेहोरा केकस्तो छ। त्यो पनि थाह हुदैन। तर एउटा अन्जान परिवार अन्जान व्यक्ती संग बस्नु पर्ने बाध्यता आउँछ । त्यति बेला पनि आमा बुवाले बिहेगरेर पठाएको घरमा दुइथोपा आँसु झार्दै अर्का को घर पुग्छु । किन भने म नारी हु ।
अनि त्यहा लक्ष्मण रेखा बनाइन्छ । जहाँ आफ्नो इक्षा अकान्छालाई मारेर भए पनि सब परिवारलाई खुशी राखछु। र मनदुखयो भने एकान्त मा गएर रुन्छु । मेरो आँसु पुछने कोइ हुन्न । तै पनि म खुशी छु । किन भने म नारी हु ।
सबलाई खाना खुवाएर म अन्तिम मा बचेको भाग म खान्छु । अनि त्यसैमा एक्लै रमाउछु । राती श्रीमान जाड रक्सी खाएर खाएर आउदा नानाथरिका गालि खाएर । अस्बद दुर्ववहार हुदा पनि बिहान उठेने बितिकै (हजुर भन्नु) पर्ने हुन्छ । तर पनि म सहेर बस्छु । किन भने म नारी हु ।
केही गरि अन्जानमा घरको नियम विपरीत हल्का गल्ती भयो भने पनि गालिसंग, कुटाइपिटाइ अझै त्यो बाट पनि पुगेन भने जाएरै मारिन्छ।किन भने म नारी हु ।
के यो समाज मा छोरिलाई स्वतन्त्र बाचन पाउने अधिकार छैन ? किन मलाई मलाई आमाकै कोख बाटै मार्ने प्रयास गरिन्छ ? आखिर समाजले मलाई किन सम्मान व्यवहार दिदैन ? कानुले जति कानुनी व्यवस्था गरे पनि कागज मै सिमित किन ? समाज र समाजिक कार्यकर्ता जो समाज परिवर्त को ठुला- ठुला कुरा गर्छन । समाज परिवर्तन कुराले हैन । आफ्नो व्यहवारले समाज परिवर्तन गर्नुस ।
अनिल साह
वीरगंज